- Szczegóły
Pies Beagle - Opis I Charakterystyka Rasy
Te odważne psy o silnej budowie mają wesołe usposobienie, są zwarte i wysportowane. Ich krótka, gęsta i odporna na warunki pogodowe sierść może mieć różne umaszczenie (więcej szczegółów dostępnych we wzorcu rasy). Beagle osiągają wzrost 33-40 cm i ważą około 10-11 kg
- Wielkość: Mały
- Wymagane czesanie: Raz w tygodniu
Opis
Te odważne psy o silnej budowie mają wesołe usposobienie, są zwarte i wysportowane. Ich krótka, gęsta i odporna na warunki pogodowe sierść może mieć różne umaszczenie (więcej szczegółów dostępnych we wzorcu rasy). Beagle osiągają wzrost 33-40 cm i ważą około 10-11 kg.
Pochodzenie
W połowie XVI wieku zaczęto klasyfikować psy gończe według ich użytkowości, np. psy kierujące się wzrokiem (charty), czy węchem (psy gończe). W tym czasie mały pies gończy przeznaczony do polowania na króliki i zające otrzymał nazwę begles od francuskiego słowa oznaczającego "otwarte gardło". Termin określa tendencję tych psów do wydawania dźwięków, np. szczekania w sforze. Angielska wersja tego wyrazu brzmi beagle. Do przodków tej rasy należą foxhound Harrier i mały bloodhound zwany Kerry Beagle.
Charakter
Beagle cechuje przyjazne usposobienie, są zwierzętami stadnymi i tolerują inne psy w domu. Uwielbiają dzieci. Wystawione na kontakt z kotem w okresie szczenięctwa nie będą miały problemu z tolerowaniem go w przyszłości. Beagle sprawdzają się jako psy stróżujące reagując szczekaniem na niestandardowe odgłosy i sytuacje. Ale jeśli włamywacz wejdzie do domu, chętnie się z nim pobawią.
Zdrowie
Beagle cieszą się dobrym zdrowiem, ale jak większość ras, może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych (która może prowadzić do utraty mobilności). Przed reprodukcją zaleca się badanie bioder. Najczęstszymi przypadłościami tej rasy jest epilepsja i zapalenie opon mózgowych.
Ruch
Beagle potrzebują dużo ruchu - około dwóch godzin dziennie. Mają silny instynkt łowiecki, dlatego nie powinny być spuszczane ze smyczy na otwartej przestrzeni dopóki nie przejdą treningu posłuszeństwa. Do tego czasu mogą być spuszczane ze smyczy tylko na ogrodzonym terenie. Jednym ze sposobów na utrzymanie psa w dobrej kondycji są aktywności związane z tropieniem. Wśród właścicieli psów tej rasy popularne są zawody polowe.
Żywienie
Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.
Pielęgnacja
Ta rasa jest łatwa w utrzymaniu, wystarczy raz w tygodniu wyczesać sierść rękawicą, aby pozbyć się martwych włosów. Jedyny problem to zamiłowanie beagli do tarzania się we wszystkim co wydziela cuchnący zapach. Na szczęście łatwo je później doczyścić. Należy regularnie sprawdzać i czyścić uszy, żeby zapobiec infekcji.
- Szczegóły
Owczarek Niemiecki
Owczarek niemiecki jest jedną z najlepiej rozpoznawalnych ras na świecie. Prawidłowo wyhodowany owczarek niemiecki jest psem o umięśnionej sylwetce oraz czujnym, szlachetnym i powściągliwym usposobieniu. Owczarki niemieckie to żwawe, wyważone i dumne psy. Występują w różnych wariantach umaszczenia (patrz: wzorzec rasy). Sierść składa się z twardej, szorstkiej, przylegającej okrywy oraz obfitego podszerstka. Pożądane rozmiary to 63 cm wysokości w przypadku psów i 58 cm u suk. Waga owczarków niemieckich wynosi 30-36 kg.
- Pies odpowiedni dla doświadczonych właścicieli
- Wymagana szeroka wiedza
- Lubi energiczne spacery
- Może spacerować ponad dwie godziny dziennie
- Duży pies
- Wymaga czesania codziennie
- Rasa normalnie alergizująca
- Bardzo głośny pies
- Pies stróżujący. Szczeka, ostrzega i chroni fizycznie
- Może wymagać czasu, żeby przyzwyczaić się do innych zwierząt domowych
- Może wymagać czasu, żeby przyzwyczaić się do dzieci
Pochodzenie
Owczarek niemiecki został wyhodowany z różnych ras psów pasterskich. Piewotnie hodowano go do celów pasterskich. Początki rasy sięgają VII wieku n.e. W 1882 roku owczarki niemieckie zostały pierwszy raz pokazane na wystawie. W 1899 roku powstał Verein fur Deutsche Schaferhunde, czyli Niemiecki Klub Hodowców Owczarka Niemieckiego. To za sprawą tego właśnie klubu owczarków niemieckich zaczęto używać w policji i wojsku. Dzięki temu rasa przetrwała trudne początki XX wieku. W czasie I wojny światowej Niemcy wykorzystywali owczarki do przenoszenia korespondencji i szukania rannych. Żołnierze sił Trójporozumienia również docenili inteligencję i odwagę owczarków. Po wojnie zabrali wiele z nich do swoich domów, sprowadzając tym samym rasę do innych państw.
Osobowość
Owczarek niemiecki bardzo przywiązuje się do opiekuna i chce przebywać z nim tak często, jak to tylko możliwe. Pies tej rasy wymaga dużo uwagi, ale odwdzięczy się za nią po stokroć swoją lojalnością. Będzie bronić opiekuna za wszelką cenę. Jeśli nie poświęcimy czasu na ułożenie owczarka niemieckiego, w przyszłości pojawią się u niego problemy z pewnością siebie i posłuszeństwem. Owczarek niemiecki chętnie i szybko opanowuje nowe umiejętności. Na szkoleniach będzie z pewnością jednym z najpojętniejszych uczniów.
Zdrowie
Owczarek niemiecki ma skłonność do wielu schorzeń, w tym chorób żołądkowo-jelitowych, szczególnych dolegliwości żołądkowych (skręt żołądka), chorób rdzenia kręgowego i epilepsji. Jak wiele innych ras, owczarki niemieckie mogą też cierpieć na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych (która może być bolesna i doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest zbadanie stawów biodrowych.
Ćwiczenia
Podczas zażywania ruchu szczenięta powinny być traktowane z pewną dozą ostrożności, by nie doszło do uszkodzenia wciąż miękkich i formujących się stawów. Dorosły owczarek niemiecki do utrzymania dobrej kondycji będzie potrzebował co najmniej dwóch godzin ruchu dziennie, a także możliwości wykorzystania swojej inteligencji.
Odżywianie
Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Owczarki niemieckie są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.
Czesanie
By usunąć martwą i wyliniałą sierść, wymagane jest energiczne szczotkowanie psa kilka razy w tygodniu. W przypadku owczarka niemieckiego długowłosego niezbędne jest też czesanie. Strzyżenie nie jest wymagane, a kąpiel powinna odbywać się tylko wtedy, gdy jest konieczna. Owczarki niemieckie linieją, ale ten efekt można ograniczyć przez częstą pielęgnację.
Najlepsze Rasy Psów dla Dzieci
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
- Szczegóły
Pies Golden Retriever - Opis I Charakterystyka Rasy
Duży retriever, znany z lśniącej złotej sierści o średniej długości. Ma przyjazny wygląd, wykazuje doskonałą symetrię sylwetki i płynność ruchów. Porusza się długimi, potężnymi krokami. Dorosły pies ma 56-61 cm wysokości i waży 30-34 kg. Dorosła suka ma 51-56 cm wysokości i waży 27-32 kg.
- Wielkość: Duże
- Wymagane czesanie: Częściej niż raz w tygodniu
Opis
Duży retriever, znany z lśniącej złotej sierści o średniej długości. Ma przyjazny wygląd, wykazuje doskonałą symetrię sylwetki i płynność ruchów. Porusza się długimi, potężnymi krokami. Dorosły pies ma 56-61 cm wysokości i waży 30-34 kg. Dorosła suka ma 51-56 cm wysokości i waży 27-32 kg.
Pochodzenie
Sir Dudleyowi Marjoribanksowi (lordowi Tweedmouth) spodobało się żółte umaszczenie pewnego retrievera. Arystokrata kupił więc psa, którego nazwał „Nous”, z Brighton w Anglii, w 1865 roku. Skrzyżował go z suką tweed water spaniela, psa aportującego o wątrobianym umaszczeniu. Po 20 latach dalszego krzyżowania z wykorzystaniem labradorów, seterów irlandzkich, a być może też bloodhoundów, udało mu się otrzymać golden retrievera. W 1908 roku rasa została zarejestrowana i wystawiona jako „złocista gładkowłosa”. W 1913 zapisywano ją jako „złotą” lub „żółtą”. Wreszcie, w 1920 roku, przyjęła się jej obecna nazwa.
Charakter
Golden retriever to pies o łagodnym, zrównoważonym usposobieniu. Zwykle dobrze dostosowuje się do życia rodziny. Uwielbia brać udział we wszystkich rodzajach aktywności, zarówno w domu, jak i na świeżym powietrzu. Jest przede wszystkim psem aportującym. Będzie próbował aportować wszystko, co zmieści mu się do pyska. Uwielbia też wodę. Opiekun powinien pamiętać, by zadbać o jego bezpieczeństwo w pobliżu wody. Golden retrievery mają jednak skłonność do martwienia się. Dlatego podczas szkolenia należy traktować je łagodnie.
Zdrowie
Jak wiele innych ras, golden retrievery mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych i łokciowych (która może być bolesna i doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.
Ruch
By utrzymać dorosłe golden retrievery w dobrej kondycji, należy zapewnić im rozsądną ilość ruchu. Należy jednak uważać, by nie przećwiczyć szczeniąt, bo może to doprowadzić do późniejszych problemów z kośćmi i stawami. Dorosłemu psu tej rasy wystarczy kilka godzin ruchu dziennie, ale z chęcią porusza się więcej, jeśli będzie miał okazję.
Żywienie
Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Golden retrievery są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.
Pielęgnacja
Golden retrievery mają gęstą sierść. Z tego powodu powinny być regularnie pielęgnowane. Naturalnie wodoodporny podszerstek jest bardzo gruby. Nie wolno dopuścić do jego zmierzwienia, może to bowiem wywołać u zwierzęcia niepotrzebny ból. Ze względu na jej długość, w sierści łatwo zbiera się błoto, można je jednak łatwo wyczyścić, gdy sierść już wyschnie.
- Jesteś tutaj:
-
Start
- Psy